بررسی میزان شیوع اکسیور و برخی عوامل مرتبط با آن درکودکان کودکستانی و دبستانی مناطق شهری استان سمنان ( ۱۳۸۴ )

سابقه و هدف: ابتلاء به اکسیور یکی از عفونت های شایع در میان کودکان در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می باشد. هدف از تحقیق حاضر تعیین میزان شیوع انگل اکسیور (آنتروبیازیس) درکودکان دوره کودکستان و دبستان مناطق شهری شهرستان های استان سمنان (سمنان، شاهرود، گرمسار و دامغان) و تعیین برخی عوامل مرتبط با آن می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی می باشد که در آن 688 نفر از کودکان مدارس ابتدائی و کودکستان های مناطق شهری استان سمنان به روش چند مرحله ای انتخاب شدند و به روش آزمایش اسکاچ تست (گراهام) مورد بررسی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک در سطح معنی داری 5 درصد تحلیل شدند. یافته ها: شیوع اکسیور در افراد مورد بررسی 5/12 درصد (در کودکستانی ها 1/8 درصد و در دانش آموزان ابتدائی 4/13درصد) بوده است. شهرمحل زندگی ارتباط معنی داری با آلودگی به اکسیور داشته، به طوری که دانش آموزان مشغول به تحصیل در دامغان، 47/2 برابر دانش آموزان سمنانی در معرض آلودگی به کرم اکسیور می باشند (87/4-26/1 ci: ٩٥%، 47/2or=). هم چنین دانش آموزانی که سطح سواد مادرشان راهنمایی یا دبیرستان بوده است، در مقابل دانش آموزانی که مادرشان بی سواد یا تحصیلات ابتدایی دارند، در خطرکم تر آلودگی به اکسیور می باشند (84/0-29/0 ci :٩٥% ،49/0or= ). عدم شستشوی مرتب دست ها پس از توالت 94/1 برابر خطرآلودگی را افزایش می دهد (26/3-15/1 ci:95%، 94/1 or=). خطرآلودگی به اکسیور در کودکانی که احساس خستگی دارند 61/2 برابر کودکانی است که چنین احساسی را ندارند (25/5-30/1 ci: 95%، 61/2or=). سابقه قبلی آلودگی به اکسیور 73/2 برابر خطر آلودگی بعدی را افزایش می دهد (71/4-58/1 ci :95%، 73/2= or). نتیجه گیری: باتوجه به نتایج مطالعه، لازم است به مادران (به خصوص مادران بی سواد و یا با سطح سواد پایین) و کودکان از طرف کارکنان محترم مراکز بهداشتی و مربیان بهداشت مدارس در زمینه بهداشت فردی و محیطی آموزش های لازم داده شود. بدیهی است این آموزش تا دستیابی افراد جامعه (بالاخص زنان) به سطح سواد مناسب باید ادامه داشته باشد. این اقدام در دامغان از اولویت بیش تری برخوردار است.